Նիկոլ Փաշինյանն արդեն չի զսպում էմոցիաները և բացահայտում է իր դավաճանական գործողությունները. դա խոսում է անելանելիության մասին, որն էլ իր հերթին մի շարք շարժառիթներ ունի:
Մի քանի անգամ, տարբեր հարցադրումներում կրկնելով, որ Հայաստանը «կոնֆրոնտացիոն ռեժիմ»-ով չի կարող զարգանալ, Նիկոլը կրկին մանիպուլացնում ու մարդկանց ուղղեղները լվանալու իր գործն է անում:
Նիկոլի կնոջ թերթից նրան հարց է տրվում 2025-ին ռուսական խաղաղապահ ուժերի հեռացման վերաբերյալ: Պատասխանում է, որ ռուսական պետական կառույցում որոշում է կայացվել, որ այդ ուժերն այնտեղ են արցախցիների անվտանգությունն ապահովելու նպատակով:
4 օր առաջ երկրորդ անգամ պայթեցվեց Ղրիմի կամուրջը:
Բոլորի համար էլ պարզ էր, որ ուկրաինացիներն այն չէին կարող ինքնուրույն կազմակերպել և այդ ամենում խառնված են նաև այլ պետություններ:
Հայ մարդը իր կեցվածքով ապացուցում է, որ ինքը չի տրվում տարաբնույթ մանիպուլյացիաներին, վախի մթնոլորտին, սթափ է մտածում և ձգտում է արժանապատիվ խաղաղության, ոչ թե խայտառակ, ստորացուցիչ պահանջներ ներկայացնող ադրբեջանական խաղաղության:
Հայեր ջան, Գյումրիյում Վարդավառի կադրերը նայելուց հետո ուզում եմ երկու տող գրել:
Ռադեցկու մարշը գրվել է Յոհան Շտրաուս Ավագի կողմից՝ որպես ողջույն ֆելդմարշալ Յոհան Ջոզեֆ Վենզել Ռադեցկու զորքերին, որոնք վերադառնում էին Իտալիայում ապստամբությունը ճնշելուց հետո՝ «ի պատիվ մեծ գեներալի (հիմա ու՞մ նկատի ունեն ???!!!) և կայսերական բանակի»:
Մի քանի օր առաջ Թուրքիայի նախագահ Ռ. Թ. Էրդողանը ուղիղ տեքստով հայտարարել է. «Թուրքիան, մյուս տարվանից սկսած, որոշ խորհրդանշական քայլեր կձեռնարկի Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման հարցում»։
Խորհդանշական քայլեր կարող են լինել, օրինակ, ցուցադրական հանդիպումները, թուրքերի կողմից ավիրված Անիի կամուրջի վերականգնումը, մեկ-երկու մեր ականջին քաղցրահունչ ուղերձ...